هنگامي كه نقش "خرد" در مضامين اسطورهاي بيشتر و آشكارتر شود، چنان است كه آدميان، با جان بخشيدن به استعارههاي اسطورهاي، سر آن دارند كه مطيع و رام و بازيچهي خدايان مكار و دروغزن نشوند. همينجا است كه جان شاعر با جانِ قهرمانانش در ميآميزد، و براي مردم روزگار خود چراغي از خرد ميافروزند تا در پرتوِ آن، مقدارات خود را بهگونهاي ديگر رقم زنند.